Okyanus Dolaşımları
Ocak 1992'de, Uluslararası Tarih Hattı yakınında, Hong Kong'dan Tacoma, Washington'a giden bir konteyner gemisi, şiddetli fırtına koşulları sırasında 12 konteynerini kaybetti. Bu konteynırlardan biri 29.000 küvet oyuncağı sevkiyatına sahipti. On ay sonra, bu plastik oyuncaklardan ilki Alaska kıyılarına ulaşmaya başladı. Rüzgar ve okyanus akıntıları tarafından yönlendirilen bu oyuncaklar, önümüzdeki birkaç yıl boyunca karada yıkanmaya devam ediyor ve hatta bazıları Atlantik Okyanusu'na sürüklendi.
Dünyanın yüzey okyanus akıntılarının nihai nedeni güneştir. Dünyanın güneş tarafından ısıtılması, yüzeye yakın yarı kalıcı basınç merkezleri üretti. Rüzgar bu basınç merkezlerinin etrafında okyanus üzerinde estiğinde, rüzgar enerjisinin bir kısmının momentum biçiminde havadan suya aktarılmasıyla yüzey dalgaları üretilir. Okyanusun yüzeyindeki bu sabit itme, yüzey akıntılarını oluşturan kuvvettir.
Kıtaların kıyılarındaki temel akıntılar.
Dünyada, akımlarda bazı benzerlikler var. Örneğin , kıtaların batı kıyıları boyunca, akıntılar her iki yarım kürede de ekvatora doğru akar.
Kutup bölgelerinden tropik bölgelere soğuk su getirdiklerinden bunlara soğuk akımlar denir. Amerika Birleşik Devletleri'nin batı kıyısındaki soğuk akıntıya Kaliforniya Akıntısı denir.
Aynı şekilde bunun tersi de doğrudur. Kıtaların doğu kıyıları boyunca, akıntılar ekvatordan kutuplara doğru akar. Sıcak tropik suyu kuzeye getirdikleri için sıcak akım denir. Amerika Birleşik Devletleri'nin güneydoğu kıyılarındaki Gulf Stream, dünyanın herhangi bir yerinde bilinen en güçlü akıntılardan biridir ve su hızı 3 mil (5 kph ) kadardır .
Okyanus akıntıları, herhangi bir yerin yaşayacağı uzun vadeli hava durumu üzerinde büyük bir etkiye sahip olacaktır. Örneğin, Gulf Stream nedeniyle, Norveç ve Britanya Adası'nın toplam sıcaklığı , kışın aynı enlemde bulunan diğer şehirlerden yaklaşık 18 °F (10 °C ) daha yüksektir.
Okyanus akıntıları sığ seviyeli sirkülasyonlar iken, Büyük Okyanus Konveyörü olarak adlandırılan denizin derinliklerine uzanan küresel bir sirkülasyon vardır . Termohalin sirkülasyonu olarak da adlandırılan bu sirkülasyon, sıcaklık (termal) ve tuzluluk (halin) tarafından kontrol edilen deniz suyunun yoğunluğundaki farklılıklar tarafından yönlendirilir.
Kuzey Atlantik Okyanusu'nda, yüzey suyu kuzeye akarken önemli ölçüde soğur. Su, deniz buzunun oluştuğu bir noktaya kadar soğuduğunda, "tuzları" çıkarılır (yani deniz buzu tatlı su buzu anlamına gelir). Çıkarılan "tuz", deniz buzunun altındaki suyu daha yoğun hale getirerek okyanus tabanına batmasına neden olur.
Büyük Okyanus Konveyör Bandı - Mavi renk, derin soğuk ve tuzlu su akıntısını temsil eder ve kırmızı renk göstergesi daha sığ ve daha sıcak akıntıdır.
Bu hareket, yavaş yavaş güneye doğru akan derin okyanus akıntısını harekete geçirir. Akıntının rotası Güney Afrika çevresindeki Atlantik Havzası üzerinden Hint Okyanusu'na ve Avustralya'yı geçerek Pasifik Okyanusu Havzası'na geçer.
Su, Kuzey Atlantik Okyanusu'nda batıyorsa, başka bir yerden yükselmesi gerekir. Bu yükselme nispeten yaygındır. Bununla birlikte, dünyanın dört bir yanından alınan su örnekleri, yükselmenin çoğunun Kuzey Pasifik Okyanusu'nda gerçekleştiğini göstermektedir.
Kuzey Atlantik Okyanusu'nda sular battıktan sonra 1000-1.200 yıl sonra derin, tuzlu dip sularının tekrar okyanusun üst seviyelerine çıktığı tahmin ediliyor.