Dört Çekirdek Bulut Türü

Bulutlar sonsuz şekil ve boyutlarda ortaya çıkarken bazı temel biçimlere girerler. Luke Howard , Essay of the Modifications of Clouds (1803) adlı eserinden bulutları üç kategoriye ayırmıştır; sirrus, kümülüs ve stratus.

Cirro-form

Latince ' cirro ' kelimesi saçın kıvrılması anlamına gelir. Buz kristallerinden oluşan sirro biçimli bulutlar beyazımsı ve saça benzer. Orta enlem fırtına sistemi veya kasırga gibi tropik bir sistem gibi düşük basınçlı bir alandan önce ilk kez ortaya çıkan yüksek, incecik bulutlar vardır.
Cumulo-form

Genellikle kopuk bulutlar, beyaz tüylü pamuk topları gibi görünürler. Atmosferde gerçekleşen havanın dikey hareketini veya termal yükselmesini gösterirler. Genellikle keskin hatları olan yoğun bir görünüme sahiptirler. Kümülüs bulutlarının tabanı genellikle düzdür ve yükselen havadaki nemin yoğunlaştığı yükseklikte oluşur.
Strato-form

Latince 'katman' kelimesinden gelen bu bulutlar genellikle geniştir ve bir battaniye gibi görünen oldukça geniş bir alana yayılır. Konvektif olmayan yükselen havadan kaynaklanırlar ve sıcak cepheler boyunca ve kuzeyde meydana gelme eğilimindedirler. Strato-form bulutlarının kenarları dağınıktır.
Nimbo-form

Howard ayrıca Cumulo + Cirro + Stratus'un üç formunu birleştiren özel bir yağmurlu bulut kategorisi belirledi . Bu buluta Latince yağmur anlamına gelen " Nimbus " adını verdi . Yağışların büyük çoğunluğu nimbo formlu bulutlardan meydana gelir ve bu nedenle bu bulutlar en büyük dikey yüksekliğe sahiptir.

Bulutların Yüksekliği

Kutup ve Ilıman Bölgeler arasındaki geleneksel bölünme, Kuzey Yarımküre'de Kuzey Kutup Dairesi (66.5 ° K) ve Güney Yarımküre'de Antarktika Çemberi (66.5 ° G) şeklindedir. Ilıman ve Tropik Bölgeler arasındaki ayrım, Kuzey Yarımküre'de Yengeç Dönencesi (23.5 ° K) ve Güney Yarımküre'de Oğlak Dönencesi (23.5 ° S) şeklindedir.

Gerçek bu bölgeler arasında bölünme günden mevsime gün ve mevsime göre değişir. Kutup ve Ilıman Bölgeler arasında jet akımı her iki yarım kürede uzanırken, Alt Tropikal Jet Akımı Ilıman ve Tropik Bölgeleri ayırır.

Bu kuvvetli rüzgar çekirdeklerinin bir etkisi, ekvatordan kutuplara doğru gidildikçe her bölgede tropopozun maksimum yüksekliğinin azalmasıdır. Genel olarak, tropopozun yüksekliği azaldıkça, bulutların oluştuğu yükseltiler de azalır.

Bunun istisnası, her bölgede yüzeyin ilk 6.500 fit (2.000 metre) içinde bulut tabanlarına sahip olduğu resmi olarak söylenen alçak bulutlar içindir. Ama bu bile her zaman böyle değildir.

Kümülüs ve kümülonimbüs bulutlarının tabanı bazen 6.500 fitten (2.000 metre) daha yüksek olabilir. Yaz aylarında, bu konvektif bulutların tabanı, güneybatı Amerika Birleşik Devletleri'nin dağlık olmayan bölgelerindeki orta seviye bulut aralığının içinde olacaktır.

Kuzey Orta Teksas üzerinde 2.750 metreye kadar kümülüs bulut tabanları gözlemlendi ve San Angelo, Teksas yakınlarında 11.000 ila 12.000 fit (3.350 ila 3.650 metre) bulut tabanlarıyla gök gürültülü fırtınalar meydana geldi.

Bu, atmosferin kuru alt seviyesine rağmen, orta seviyelerdeki atmosfer oldukça nemli ve kararsız olduğunda meydana gelir. Alt katın kuruluğu öyledir ki, hava parselleri yoğunlaşma noktasına kadar soğumadan önce iki mil (3 km ) ve bazen daha fazla yükselmeleri gerekir .

Jet akımı güneşi takip ettiğinden, kış ilerledikçe ekvatora doğru kayar. Bu nedenle kutup bölgesi genişler ve ılıman bölge ekvatora doğru hareket eder. Yaz aylarında, Tropik Bölge genişler ve ılıman bölgeyi kutuplara doğru kaydırırken kutup bölgesi küçülür. Bu bölgeler arasındaki ayrım, jet ve subtropikal jet akışlarının konumlarına bağlı olarak günden güne ve mevsimden mevsime değişir.