Sabit Basınç Tabloları: Kalınlık

Tipik olarak yüzey çizelgelerinde çizilirken, 'kalınlık' konturları sabit basınç çizelgelerinden elde edilir. Kalınlık, herhangi iki sabit basınç yüzeyi arasındaki mesafenin (metre cinsinden) ölçümüdür.

Meteorolojide kullanılan en yaygın kalınlık çizelgelerinden biri 1000-500 mb kalınlıktır. Bu, 1.000 mb ve 500 mb seviyelerinin yüksekliği arasındaki mesafedir.

Tipik olarak, deniz seviyesini temsil etmek için 1.000 mb yüzeyi kullanırız, ancak bu bir genellemedir. 1.000 mb yüzey, diğer herhangi bir basınç yükselmesi gibi yükseklik olarak değişir.

Aslında, 1.000 mb yüzey genellikle yer (veya deniz) seviyesinin altında olacaktır. 1000-500 kalınlık değerleri, 1000 mb seviyesinin kotunu tahmin ederek bunu dikkate alır.

500 mb sabit basınç tablosunda olduğu gibi, son rakam (sıfır) kesilir. Yani 570 olan 1000-500 kalınlık tablosu değeri, iki yüzey arasındaki mesafenin 5.700 metre olduğu anlamına gelir. Konturlar 60 metrelik artışlarla çizilir.

cepheler

Bu kalınlık değerleri doğrudan hava yoğunluğu ve sıcaklığı ile ilgilidir. Hava ne kadar soğuk olursa, hava o kadar yoğun olur ve herhangi iki yükseklik seviyesi arasındaki mesafe de azalır. Tersine, daha sıcak hava daha az yoğundur ve bu nedenle herhangi iki yükseklik seviyesi arasındaki mesafe artar.

Bu nedenle, hava kütleleri arasındaki cepheleri ve sınırları belirlemeye yardımcı olmak için kalınlık çizelgeleri kullanılır. Hava sıcaklıkları hemen hemen her zaman soğuk cephelerin gerisinde kaldığından, cephenin soğuk hava tarafında kalınlık konturları bir araya toplanabilir. Buna paketleme denir ve bir meteorolog kalınlık çizgilerinin "paketlenmiş" olduğunu söyleyebilir.

Uyarı kelimesi. Kalınlık konturlarını kullanarak cepheleri belirlemek için kesin ve hızlı bir kural yoktur. Konumlarını belirlemek için birden fazla bilgi kaynağı kullanan dikkatli bir analiz gereklidir.

Kalınlık konturlarının sıkı dolgusu, genellikle dolgunun önde gelen sıcak tarafında cephelerle ön sınırların yerini gösterir.

Aşağıdaki örnekte (sayfanın alt kısmında), Oklahoma ve Texas'ta bir dizi kalınlık çizgisi vardır. Yüzey hava durumu kaplamasını açmak, doğu Oklahoma ve Teksas'ta soğuk cephenin çok ilerisinde yağış olduğunu ortaya koyuyor.

İzobarlara dayanan cephe, Colorado/Kansas sınırı boyunca güneye doğru Teksas'ın her iki kanadına doğru uzanır. Doğu Oklahoma ve Teksas'taki yağışlar, cephenin önünde doğuya hareket eden bir kuru hat üzerinden geliyor.

Hudson Körfezi'nin güneyinde Kanada'da daha sıkı bir kalınlık çizgileri paketi bulunur. Sıcak cephenin izobarlarla gösterilen konumu, sınırın güney tarafının aksine sıcak cephenin kuzeyindeki soğuk havayı açıkça göstermektedir.

Yağmur/Kar Hattı

540 (5400 metre) olan 1000-500 mb kalınlık değeri, yağmur ve karı belirlemek için geleneksel çizgidir. 540 kontur, yüzey donma sıcaklığını (32°F/0°C) yakından takip eder. 540-kalınlık çizgisi (5400 metre derinliğinde) yaklaşık olarak yağışın sıvıdan donmuşa veya tam tersi şekilde değiştiği noktadır.

540-kalınlık hattının kutupları için yağış bekleniyorsa, temel kural karı tahmin etmektir.

Bu hattın ekvator tarafında yağış bekleniyorsa, yağış sıvı olacaktır. Aşağıdaki örnekte, 540 (ve daha düşük) kalınlıktaki çizgiler mavi, 546 (ve daha yüksek) kalınlıktaki çizgiler ve daha büyük olanlar kırmızı renktedir.

Meteorolojideki diğer her şeyde olduğu gibi, özellikle mevsimler ve arazi ile ilgili her zaman istisnalar vardır. Ancak 540-kalınlık çizgisi, yağmur ve karı belirlemek için iyi bir ilk tahmindir.

Rüzgarın Sertliği

Rüzgar hızı, yüzey çizelgelerinde izobarlarla gösterilen basınç farkları (basınç gradyanları) tarafından yönetilir.

İzobarlar arasındaki mesafe azaldığında rüzgar hızları daha yüksektir.

Sabit rüzgarda bile genellikle hızda bir miktar değişiklik vardır . Bu varyasyon veya gustiness artar açıya bağlı olan kalınlığı hatları ile çapraz izobarlar.

İzobarları dik açılarla geçen kalınlık çizgileri, en şiddetli rüzgarları gösterir. Açı azaldıkça rüzgarın sertliği de azalır.

Örnekte (süstte), #1'de kesikli kalınlık çizgileri katı izobarları dik açılarda keser. #2'de kalınlık çizgileri ve izobarlar birbirini çok daha sığ açılarla keser. Bu nedenle, rüzgarın hızı her iki konumda da benzerken, 1'de 2'ye göre daha kuvvetlidir.