HAVA Hikayeler Ve Anılar

Biraz etrafa göz atmaya ne dersin? Böylelikle kendinin farkında olmuş olursun en basit örneğinden pencereden dışarı bakıp yağmuru izleyebilirsin.. Usul usul yağan kış yağmuru ve rüzgar. Dışarısı soğuk.. Evin içerisi sıcacık. Güzel bir ve kestane.. Gecenin bir vakti uyanırsan tekrar bir bak etrafına.. Şimdi kendini daha iyi hissediyorsun değil mi? Anı yaşamayı öğren..

Yok, hayır, bana abartıyorsun diyorlar. Tabii yaşamayan anlamaz.. Ne zaman kendimi geliştirme amacıyla bir adım atsam o zaman işler aksaklığa uğruyor gerçekten artık birisinin bana büyü yaptığından şüphe ediyorum bunun haricinde bu kadar tesadüf olması mümkün değil..

2 OCAK 2022 SAAT:21.48

Ne zaman umutsuz hissetsem hakkında ölüm fermanı çıkarılan bir askerin bir kaç yıl sonra cumhuriyeti ilan ettiğini hatırlarım ve aklıma şu sözler gelir "umutsuz durumlar yoktu, umutsuz insanlar vardır. Ben umudumu asla kaybetmedim." Bizden öncekilerin fedakarlıkları sayesinde elimdeki fırsatlara sahibim ve umutsuz hissetmeye hakkım yok. Onlara olan borcumu ödemek için çalışacağım, yarınların kaderi başkalarının değil bizim elimizde olmalı

Üniversitede bir gece kursuna gidiyordum. Evime geri dönmem bir saatimi alıyor ama geceleri yalnız yürümeyi dert etmiyorum. Bu, dersten sonra kafamı dağıtmam için bana zaman vermiş oluyor. Son birkaç haftam bu şekilde geçti. Bu uzun yolda yürürken gerilmeme sebep olacak bir şey yoktu. Ama bir akşam olanlar, eve dönüş yolumu değiştirmeme neden oldu.

Hafta içi bir geceydi. Eve giderken her zamanki caddeden geçiyordum. Gökyüzü bulutluydu ve uzaklardan gelen gök gürültüsünü duyabiliyordum. Trafik yoktu, görünürde tek bir kişi bile yoktu. Yolun sonundaki köşeyi döndüm ve ilk defa o zaman bir ses duydum. Bir telefonun zil sesi geliyordu

Yolun bitişinde eski bir antika dükkanının önünde eskimiş bir telefon kulübesi vardı. Zil sesinin geldiği yer burası mıydı? Yaklaşınca içerideki telefonun çaldığını fark ettim. Birisi neden bu geç saatte bu telefonu arar ki? Meraklı bir şekilde içeri girdim kapıyı kapattım ve telefonu açtım.

Telefonu kulağıma koyduğumda yorgun bir nefes duydum ve hat aniden kesildi. Kafam karışmış bir şekilde telefonu kapattım. Biraz ürpermiştim. Birinin bana şaka yaptığını düşündüm. Kendimi topladım, çıkmaya hazırlandım, ve onu ilk defa orda gördüm.

Antikacının önünde bir adam vardı. Sırtı bana dönüktü, çömelmiş, kaldırıma bakıyordu. Çok sıska ve uzun bacaklıydı, kıyafetleri yıpranmıştı, her yerini güveler yemiş soluk bir takım elbise giyiyordu. Çok eski, kahverengi, silindir bir şapka takıyordu. Simsiyah saçları arkaya taranmıştı. Onu gürünce ürperdim ve tüylerim diken diken oldu. Pişman olacağım bir şey yaptım, kapıyı açıp eğildim ve iyi olup olmadığını sordum.

Bana cevap vermedi, tamamen hareketsizdi. Sonsuza kadar sürecekmiş gibi hissettiren bu andan sonra aşırı yavaş bir şekilde geriye döndü. Gölge yüzünü gizliyordu, doğrudan bana baktı. Beni şimdi bile korkutan çok kötü bir şey oldu. Anormal bir hızla telefon kulübesine doğru süründü. İskelet gibi ellerini cama vururken telaş içinde kapıyı kapattım.

Ben çaresiz halde kapıyı kapalı tutarken yüzünü cama yapıştırdı. Süt kadar beyaz gözleriyle bana bakıyordu. Ağzı kulaklarına kadar gerilmiş bir şekilde gülümsüyordu. Dişleri çok uzundu. Tabi eğer onlar dişse. Daha çok yırtıcı bir hayvana benziyordu. Derisi griydi ve kemikleri belli oluyordu. Çığlık atmaya çalıştım fakat sesim çıkmıyordu. Cep telefonum yanımda değildi ve tek şansım kabindeki telefondu.

Çevirmeli telefon olduğu için 9-1-1’i aramak çok fazla zaman aldı. Telefonu kulağıma koydum. Hiçbir ses yoktu, sinyal sesi bile gelmiyordu. Birkaç kez daha aramaya çalıştım ama boşunaydı. Telefonu kapattım ve tüm ümidim kırıldı. Adamın yüzündeki gülümseme çoğalmıştı. Kahkaha atmaya başladığında kanım çekilmişti. Benimle alay ediyordu. Kahkahası gök gürültüsünün sesini bastırmıştı. Ardından yağmur başladı.

Sokak karanlığa büründü ve adamın siluetini zar zor görmeye başladım. Ara sıra şimşek çaktığında onun orda olduğunu görebiliyordum. Yerinden fırlamış renksiz gözleriyle bana bakıyordu. Saatlerdir orda bekliyormuşum gibi hissediyordum.

Fırtına bitti ve adam orda değildi. Sanki hiç var olmamış gibiydi.

Kaçma cesaretini kendimde buldum, kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Telefon çaldı, tereddütle telefonu alırken ellerim titriyordu. Telefonu kulağıma götürdüm ve kahkaha sesini duydum. Aynı kahkahayı.

Whisper yazdı:

Yusuf gece gece bizi de zıplatıyorsun   dark and cold eline sağlık, güzel ve ürkütücü olmuş yine.

Sonda ya benim bir anlamadığım olay var veya sende bir açıklama veya hikaye eksikliği var.

Telefon? Kaçtın tel çaldı,hangi tel? Buna el at bakalım ..

Der ki

Orada bir hata yapmışım elimden geldigince iyi yapmaya çalıştım kusura bakma abi zamanla daha iyi olacak umarım

Bir korku müziği buldum size nasıl hissettiriyor düşüncelerinizi yazarsanız sevinirim

Whisper yazdı:

Güzel değil,korku müziğine pek uymuyor sanki

Pekii nasıl bir his veriyor abi?

Şeytanın Tuzağı (Bölüm 1)

ailem hepsi çok değerli insanlar bazen beni bozucak hareketler yapsalarsa onlar benim vazgeçilmezim.. Çünkü onlardan başka kimsem yok asosyal bir insanım genelde insanlarla iletişime geçmeyi pek sevmem hayvanlarla aram gaayet iyi. Size tarçınla tanıştırayım o çok sadık ve iyi bir dost.. IMG_20211225_163458.jpg

emin olun bir çok insandan daha iyi ve sıcakkanlı bir köpektir kendisi.. Bu akşam ailem ile dışarıda yemek yemeyi Planlıyoruz bunun içinde çok heyecanlıyım sabah saat 10:12 sularında dışarı çıkıp ihtiyacımız olan şeyleri almaya gittim babam eve para bırakmayı unuttuğu için evde pek para yoktu ama hasan abi bana bir kıyak yapar kafasıyla 3 tl ile bakkala gittim..

Ben: günaydın hasan abi

Hasan abi: Günaydın çocuğum buyur ne istemiştin

Ben: 2 tane ekmek alacağımda param pek yetmiyor abi 3 lira var elimde borç yazsan olur mu

Hasan abi: olur ne demek o öyle paran eksikse sonra ödersin sakın çekinme bu Tarz şeylerde

Ben: Saolasın hasan abim hadi kal sağlıcakla

Emin adımlarla eve doğru yürüyordum eve yaklaşmak üzereyken ayağım bir taşa takıldı yere düştüğümde yer hep kan içerisindeydi 5 metre ileride de ölü bir kedi görmüştüm çok pis kokuyordu öyle bir pis kokuyordu ki neredeyse kusucaktım.. Bu kedi neden öldü bir köpek mi saldırdı diye kısaca düşünürken oradan hemen uzaklaştım.. Tanrı aşkına! Ben böyle bir koku görmemiştim. Apartmana girdiğimde de aynı şekilde kötü bir koku almıştım koku bodrum katından geliyordu biraz korkup hızlıca merdivenleri çıktım eve geldiğimde dışarının kapısı açıktı hemen içeri girdim anne! Nisa! Orda Mısınız diye seslendim hiç bir ses gelmedi tıkırtı bile yoktu hemen elime telefonu alıp annemi aradım telefonu hemen açtı

Ben: Anne neredesin ben dışarı çıkar çıkmaz ortalıktan kayboluyorsun bir

sabahta beraber kahvaltı edelim

Annem: Tamam! Tamam! Ne kızıyorsun geliyorum komşudayım

Ben: çabuk olsan iyi edersin çünkü her seferinde aynı şeyi Yapıyorsun Sahi sen komşuda olduğundan emin misin çünkü her seferinde ben dışarı çıktığımda bir yerlere kaçıyorsun

Annem: ...

Ben: Anne.. Anne.. ALO!

Derken telefonu kapattı tanrım bana akıl sağlığı ver. Ne işler çeviriyorsun öğrenmem lazım artık dedim ve annemi bir süre bekledim yarım saat sonra gelmiş bir vaziyette bu son olsun oğlum dedi. Bende tabii bir şey diyemedim.. O an annemin tişörtünün üstünde kan lekesi gördüm gözlerimi yerinden fırlayacak şekilde açtım daha sonra belli etmeden içeri geçelim anne dedim.

DEVAMI GELECEK BEKLEMEDE KALIN

..

Hikayelerimde ne gibi hatalar yapıyorum nasıl daha iyisini yapabilirim bana tavsiyeler verirseniz mutlu olurum