Kuzey Atlantik Salınımının Sonbahar Alt Mevsimsel Değişkenliğinde Ekstratropikal Hava-Deniz Etkileşiminin Rolü devamı
Veri ve teşhis yöntemi
Bu çalışmada, atmosferik veriler 35 yıllık (1982–2016) 1.5 ° × 1.5 ° enlem-boylam ızgaralı günlük (1200 UTC) rüzgar, sıcaklık, sabit basınç seviyelerinde jeopotansiyel yükseklik, 10 m rüzgar bileşenleri ve yüzey ısısından oluşmaktadır. Avrupa Orta Menzilli Hava Tahminleri Merkezi tarafından üretilen ERA-Ara veri setinden gelen akışlar 2011 . NOAA Optimum İnterpolasyon (OI) SST, sürüm 2 (V2), veri setinden (2002 ) 1 ° × 1 ° yatay çözünürlüğe sahip günlük SST verileri de kullanılır. Okyanus yüzeyi akıntı verileri, NCEP Küresel Okyanus Veri Asimilasyon Sisteminden (GODAS) alınmıştır. Karışık katman derinliği verileri, Okyanus Karışık Katman Derinliği Klimatoloji Veri Kümesinden tahmin edilmektedir ( 2004). Woods Hole Oşinografi Kurumu Nesnel Olarak Analiz Edilen Hava-Deniz Akıları (OAFlux) veri setinden ( 2007 ) alınan yüzey ısı akıları da sonuçların sağlamlığını garanti etmek için test edilir.
Hem atmosferin hem de okyanusun sezon altı değişkenliğini analiz etmek için, yıllık ortalama artı günlük klimatolojinin ilk dört Fourier harmoniği olarak tanımlanan ortalama mevsimsel döngü kaldırılarak bu makalede tüm alanların günlük anormallik verileri kullanılmıştır. Sinoptik ve düşük frekanslı girdapların rollerini araştırmak için anormal alanlar, sırasıyla 10 günden daha kısa ve daha uzun zaman ölçeklerinde değişkenliği temsil eden yüksek ve düşük frekanslı bileşenlere bölünmüştür. Bu frekans bölümü, 35 yıl boyunca her mevsim rüzgar ve sıcaklığın girdap bileşenine uygulanan 41 ağırlığa ( 1989 ) sahip 10 günlük kesintili Lanczos filtresi kullanır . Eylül – Kasım (SON) ve Aralık – Şubat (DJF) alanları, tüm dönem boyunca böyle bir filtreleme yapıldıktan sonra korunur.
Bu çalışmada NAO'nun uzamsal modeli, Kuzey Atlantik sektörü (90 ° B – 40 ° D, 20 ° –90) için 1000 hPa'da (Z1000) aylık ortalama jeopotansiyel yüksekliğin önde gelen ampirik ortogonal fonksiyonu (EOF) ile temsil edilmektedir. ° N) (2010) kullanılan yöntemde olduğu gibi . Bu çalışmadaki sonuçlar, farklı alt troposferik sirkülasyon değişkenlerine (örneğin, SLP veya bölgesel rüzgar) dayalı NAO modelinin tanımına duyarsızdır. EOF analizi için, veri alanları, Kuzey Kutbu'na doğru alanın azalmasını hesaba katmak için uygun şekilde ağırlıklandırılır ( 1982 ). Günlük NAO endeksleri, günlük Z1000 anormalliklerinin NAO modeline yansıtılmasıyla hesaplanır.
Okyanus ve atmosfer arasındaki iki yönlü etkileşimi araştırmak için, biri NAO zirvesinden 20 gün önce, diğeri NAO'dan sonra olmak üzere, günlük SST anormalliklerini iki tipik NAO ile ilişkili SST anormallik modeline yansıtarak iki SST endeksi üretilir. 3 gün zirve. Bu nedenle etkileşimler, bu SST endekslerine karşı temel atmosferik ve okyanus alanlarının öncü-gecikme regresyonları ve bileşiklerinin yürütülmesi yoluyla araştırılır. Bileşik analiz için, SST indeksinin güçlü pozitif fazı, normalize edilmiş SST indeksinin birden büyük olduğu dönem olarak tanımlanır. Bu çalışmada, SST ve NAO endeksleri her zaman SON dönemine odaklanırken, gecikmeli regresyonlar ve bileşikler 11 Ağustos - 20 Aralık tarihlerine dayanmaktadır.
Bu çalışmada baroclinicity maksimum Eady büyüme oranının 850 hPa ile temsil edilir σ BI olarak hesaplanır, (1990) : σ BI = 0.31 ( f / N ) (∂ U / ∂ z ), f Coriolis parametresidir, N Brunt – Vӓisӓlӓ frekansıdır, U yatay rüzgar hızıdır ve z geometrik yüksekliktir. Anomali altta yatan SST ile ilişkili anormal dalga faaliyetleri evrimini incelemek için, geçici e vektörleri. (1983)ve yerel sonlu genlik dalga aktivitesi (LWA) teşhisi, (2016) (2015) da bu çalışmada kullanılmaktadır. E = ( υ ′ 2 - u ′ 2 , - u ′ υ ′) olarak hesaplanan geçici E vektörü, tarafından tanımlanan yüksek frekanslı E vektörünün yatay bileşenlerine karşılık gelir . (1983). Vektör, sinoptik girdaplar tarafından etkili bir momentum akışı olarak yorumlanabilir ve yatay sapması, arka plandaki bölgesel akışı zorlayabilir. LWA, dinamik bir alanın dalgalılığını (bu çalışmada 300-hPa potansiyel vortisite) ölçer ve sonlu genlikli dalga aktivitesinin uzunlamasına dağılımını verir. Orta enlem atmosferik engellemenin objektif bir teşhisidir ve engelleme yüksekliğinin özelliklerini iyi bir şekilde yakalayabilir 2015 2018 ). Bu çalışmada, LWA her boylamda klimatolojik medyan değerinden olağandışı bir şekilde daha büyükse (2017) .
Devamını okumak için tıklayınız