ENSO ile güneybatı orta Asya bölgesinin hidroklimatik değişkenliği (SWCA) arasında bir bağlantı, yağış, nem akışı ve deniz seviyesi basınç verilerinin gözlemsel analizi ile oluşturulur ve orta düzey karmaşıklığın atmosferik modelinden daha fazla destek alınır. Sıcak ENSO olayları sırasında SWCA'da artan yağış, Umman Denizi ve tropikal Afrika'dan gelen ve kanonik ENSO denizinin bir parçası olan Hint ve Batı Pasifik Okyanusları üzerindeki yüksek basınç anomalisinin kuzeybatı tarafı boyunca oluşan anormal güneybatıya özgü nem akışından kaynaklanır. Testere basıncı anormallikleri. SWCA yağışları üzerindeki ENSO etkisinin en büyük olduğu sonbahar ve ilkbahar geçiş mevsimlerinde görülmüştür, ancak basınç ve dolaşım üzerindeki dinamik etki yıl boyunca devam etmektedir. Bu bağlantı son yıllarda özellikle güçlüydü. Model duyarlılığı deneyleri ayrıca, bunun esas olarak tropikal Pasifik SST anomalileri ve ilişkili büyük ölçekli deniz seviyesi basınç değişiklikleri tarafından yönlendirildiğini, Hint Okyanusu SST'sinin ise ters etkilere sahip olduğunu göstermektedir.
SWCA yağış indeksi ile NINO3.4 arasındaki 1948-2000 dönemi arasındaki korelasyon yağmur mevsimi boyunca pozitiftir . Değerler en yüksek ve sonbaharda veri kümeleri arasında en tutarlı olanıdır (ASO ‐ OND; kabaca 0.5-0.6). İlkbaharda (MAM ‐ AMJ) değerler genellikle daha düşüktür (kabaca 0,3-0,4) ancak yine de önemlidir. Kışın, yalnızca gözlemsel veri kümeleri önemli sonuçlar verir (yaklaşık 0,3). Yaz aylarında bölge için kurak mevsim olduğundan sinyal gelmiyor. Eylül-Mayıs için korelasyon yaklaşık 0,5'dir. ENSO olayları ile SWCA yağış anormallikleri arasındaki yazışma, özellikle 1970'lerin sonlarından beri iyidir . 1948-2000 dönemi için bir ENSO birleşik analizi (gösterilmemiştir), sonbahar ve ilkbahar yağış anormalliklerinin sırasıyla ENSO olaylarının olgunlaşma aşamasından önce ve sonra, tipik olarak kışın (sonbahar anormallikleri yıllık yağışın% 10-30'unu temsil eder) ortaya çıktığını göstermektedir.
ENSO yağışını ve Eylül-Mayıs ortalama anormallikleri ve bireysel mevsimler için dolaşım modellerini göstermektedir. Yağış için Eylül-Mayıs ilişkisi, Hazar Denizi'nin doğusunda geniş bir bölgede pozitiftir. Sinyal özellikle SON'da güçlüdür: yağış korelasyonu, Hazar Denizi'nin güney ve doğusundaki geniş bir alanda pozitiftir ve ana dağ sıraları çevresinde maksimum (0,45'in üzerinde). MAM ve DJF'de, desenler daha küçük boyutlara sahiptir ve çoğunlukla ilgilenilen bölgenin doğu kısmı ile sınırlıdır (MAM'de DJF'ye kıyasla daha güneyde).
Gözlemsel analizler, ENSO'nun SWCA'daki yağışları önemli ölçüde etkilediğini göstermektedir. Etki yağmur mevsimi boyunca devam eder ve özellikle sonbaharda güçlüdür. El Niño (La Niña) sırasında ilişkili sirkülasyon modeli, bu bölgeye daha fazla (daha az) nem getiren güneybatıya (kuzeydoğu) bir nem akışı içerir. Bu akı, Hint ve Batı Pasifik Okyanusları üzerindeki büyük ölçekli yüksek basınç anomalisinin kuzeybatı kanadı boyunca, genel olarak Güney Salınımı deniz testeresi modelinin batı kutbu boyunca akar. Düşük basıncın ve zayıf çökmenin daha fazla yağışa yol açtığı birçok ENSO tele bağlantısından farklı olarak, bu mekanizma yerel basınçta bir değişiklik gerektirmez, bunun yerine tropikal nem arzında subtropikal-orta enlem fırtınalarına bir değişiklik içerir;. Bu mekanizma, Rossby dalga yayılımını ve bölge üzerindeki çökme değişikliğini içeren, özellikle güçlü Batı Pasifik sıcak havuz anomalilerine sahip ENSO'lar için.
Gözlemlenen SST'ler tarafından zorlanan bir ara atmosferik modelden elde edilen sonuçlar, SWCA ve ENSO (sonbahar) arasında böyle bir dinamik bağlantıyı desteklemektedir. Model duyarlılığı deneyleri ayrıca tropikal Pasifik'in birincil bir rol oynadığını göstermektedir. Buna karşılık, El Niño sırasında batı Hint Okyanusu'nun ısınması, SWCA dahil olmak üzere komşu bölgelerde yağış pahasına kendi üzerinde nem yakınsamasına neden olarak Pasifik Okyanusu'nun etkisine karşı koyma eğilimindedir. Bu bağlantı ve mevsimsel tezahürleri, daha gerçekçi GCM deneylerinde daha fazla araştırmayı hak ediyor.