// Atmosferin küresel dolaşımını incelemek için yararlı bir nicelik, küresel yüzey basıncı ve bölgesel rüzgar dağılımlarıyla ilgili olan atmosferik açısal momentumdur (AAM). AAM, atmosferin Dünya'nın kuzey-güney ekseni etrafındaki dönüşünün bir ölçüsüdür. Açısal momentum korunan bir miktar olduğu için, atmosferin, katı Dünya'nın ve okyanusların açısal momentumu, dış torkların yokluğunda sabittir (Peixoto ve Oort, 1992 ). Bununla birlikte, atmosfer ile Dünya ve okyanuslar arasındaki açısal momentum, torklarla değiştirilir. Atmosfere etki eden iki ana tork, sırasıyla Dünya yüzeyindeki sürtünmenin neden olduğu sürtünme ve dağ torku ve orografi boyunca yüzey basınç gradyanlarıdır (Peixoto ve Oort, 1992 )
// Açısal momentum korunan bir miktar olmasına rağmen, hava ve iklim modelleri genellikle onu koruyamaz, bu da AAM eğilimleri ile torkların toplamı arasında tutarsızlıklar olduğu anlamına gelir. Huang et al . ( 1999 ), yeniden analiz verilerinde, yerçekimi dalgası sürükleme parametreleştirmesine bağladıkları büyük bir AAM dengesizliği buldular. Karşılaştırılabilir AAM dengesizlikleri Berrisford ve diğerleri tarafından rapor edilmiştir . ( 2011 ) ve Madden ve Speth ( 1995 ) diğer veri kümelerinde. Berrisford ve ark . ( 2011) ayrıca Avrupa Orta Menzilli Hava Tahminleri Merkezi (ECMWF), ERA-40 ve ERA-Interim'in iki yeniden analiz veri setinde, AAM bütçesinin kapanmasının zamanla iyileştiğini gözlemledi. Ayrıca, daha yakın tarihli ERA-Interim'de bu veri setinin daha yüksek kalitesini gösteren daha iyi bir kapanış buldular (Berrisford ve diğerleri , 2011 ) . AAM'nin hava veya iklim modellerinde gerçekten korunma derecesi, bu nedenle, atmosferik modellerin ve yeniden analizlerin performansını ve doğruluğunu değerlendirmek için kullanılabilir (örn., Huang ve diğerleri . 1999 ; Berrisford ve diğerleri . 2011 )
// AAM'deki uzun vadeli değişiklikler, birkaç çalışma tarafından atmosferik sirkülasyondaki eğilimler ve varyasyonlarla ilişkilendirilmiştir (örn., Huang ve diğerleri . 2001 ; 2003 ; Räisänen, 2003 ). Çalışmalar ayrıca AAM ile Dünya'nın dönüş hızı arasında iyi bir korelasyon olduğunu ve dolayısıyla AAM ile bir günün uzunluğu arasında bir korelasyon olduğunu göstermiştir (örneğin, Rosen ve Salstein, 1983 ). İklim modellerinde artan atmosferik CO2 konsantrasyonlarına bağlı olarak AAM'de bir artış , örneğin, Huang ve diğerleri tarafından gösterilmiştir . ( 2001 ), Räisänen ( 2003 ) ve Paek ve Huang ( 2013 ). C O'ya verilen bu yanıt2 , esas olarak, tropopoz çevresinde daha güçlü meridyen sıcaklık gradyanları ile ilişkilendirilebilen, stratosferik ve üst troposferik bölgesel rüzgarlardaki bir artışa bağlanmıştır (örneğin, Räisänen, 2003 )
// Yıllararası AAM varyasyonları, El Niño Güney Salınımı veya Yarı Bienal Salınım gibi atmosferik değişkenliklerle ilişkilendirilmiştir (Rosen ve diğerleri . 1984 ; Chao, 1989 ; Abarca del Rio ve diğerleri . 2000 ; Huang ve diğerleri . 2003 ). Bu salınımlar, sırasıyla tropikal troposfer ve stratosferde bölgesel rüzgar hızındaki ve dolayısıyla AAM'deki dalgalanmalara karşılık gelir (Holton ve Hakim, 2012 ). AAM ayrıca daha kısa zaman ölçeklerinde açık bir değişkenliğe sahiptir (örneğin, Anderson ve Rosen, 1983 ; Rosen ve Salstein, 1983 ; Weickmann ve diğerleri . 1997 ).), jet akımındaki mevsimsel değişimlerle ilgili yıllık bir döngü gibi (Rosen ve Salstein, 1983 )
// 20. yüzyıldaki AAM değişiklikleriyle ilgili önceki çalışmaların çoğu, mevsimsel ila on yıllık zaman ölçeklerinde zamansal değişkenliğini incelemiş (örn., Rosen ve Salstein, 1983 ; Chao, 1989 ; Huang ve diğerleri . 2003 ; Paek ve Huang, 2012 ; 2013 ) veya araştırılmıştır . 20. yüzyılın sadece ikinci yarısındaki eğilimler (del Rio, 1999 ). İkincisi, 20. yüzyılın başlarında yeterli üst hava ve uydu gözlemlerinin olmamasıyla ilişkilendirilebilir (Poli ve diğerleri , 2016 ) . Bununla birlikte, on yıllık ölçekteki doğal iklim değişkenlikleri nedeniyle, sadece yarım yüzyıl kullanmak, uzun vadeli AAM eğilimlerini doğru bir şekilde belirlemek için yetersiz olabilir (Huang).ve diğerleri . 2003 ). Ulusal Çevresel Tahmin Merkezi/Ulusal Atmosferik Araştırma Merkezi (NCEP/NCAR) tarafından üretilen 20CR yeniden analizini (Compo ve diğerleri . 2011 ) analiz eden Paek ve Huang ( 2012 ), 1871'den bu yana nispi AAM'de bir artış gözlemlemiştir. esas olarak üst troposferdeki bölgesel rüzgardaki artışa bağlanmıştır (Paek ve Huang, 2012 ). Bununla birlikte, 20. yüzyılın ikinci yarısında 20CR verilerindeki AAM'nin evriminin, diğer yeniden analiz veri setlerinde bulunan evrimle eşleşmediğini de bulmuşlardır (Paek ve Huang, 2012 ), 20CR sorgulanabilir (Paek ve Huang,2012 ). NCEP1 (NCEP/NCAR) ve ERA-40 (ECMWF) yeniden analizlerini kullanan Lehmann ve Névir ( 2012 ), yeniden analizler arasındaki AAM'deki farklılıkların kısmen bölgesel rüzgarların asimilasyonundaki belirsizliklere atfedilebileceğini gösterdi.